گریه درمانی
وقتى اندوه به نهایت برسد، انسان دیگر نمى تواند گریه کند، چنان که در حکمت هاى منسوب به امام على علیه السلام آمده است :
إذا تَناهَى الغَمُّ انقَطَعَ الدَّمعُ .
هر گاه غم به اوج رسد ، اشک قطع مى شود .
بلکه میفرمایند شر البلیه ما یضحک یعنی سخت ترین بلاها بجای گریه میخنداند.
بر این اساس ، پیش از این که آن اندوه به این مرحله خطرناک برسد ، باید با گریه درمانى از شدّت آن کاسته گردد . کلینى رحمه الله از منصور صیقل ، نقل مى کند که از اندوه شدیدى که بر اثر مرگ فرزندم به من دست داد و مى ترسیدم در اثر آن، عقلم را از دست بدهم ، به امام صادق علیه السلام شکایت بردم . فرمود :
إذا أصابَکَ مِن هذا شَى ءٌ فَأَفِض مِن دُموعِکَ فَإِنَّهُ یَسکُنُ عَنکَ .
هر گاه چنین حالتى به تو دست داد ، اشک بریز ؛ زیرا این کار، تو را آرام مى کند.
گریه درمان افسردگی و جلوگیری کننده از خودکشی احتمالیست.
علاوه بر این گریه در حد متعارف برای قلب مفید است وانسان بعد از گریه احساس راحتی وسبکی میکند گویا عقده هاش را بیرون میریزد وجریان اشک برای چشم ومغز مفید است زیرا در روایات رطوبت سر کوری وفلجی میاورد بهمین جهت سفارش شده کودک را از گریه منع نشود.
ودر عین حال تشک ریزی باعث تیز هوشی ورشد مغز وتقویت حافظه میشود
گریه بخصوص از ترس خدا از سنت پیامبران که میان انها بکاء بوده همچون حضرت ادم حضرت نوح حضرت یحیی حضرت زهرا حضرت زین العابدین (ع) وباقی پیامبران کم وبیش .
