آنچه که از روایات فهمیده می شود این است که کم نوشیدن آب مطلوب و برای سلامتی بدن بهتر است ، باید نیاز و اندازه بدن به آب را بر اساس روایات دیگر مشخص کنیم ، هر چند که هر شخصی باید نیاز خود را نسبت به خود و بدنش در نظرگرفته و آن را معین کند ولی باز هم از روایات برای این کار کمک می گیریم
پیامبر اکرم (ص) می فرماید : إنَّ اللهَ لَم یَخلق وِعاءََ إذا مُلِئَ شَرّاََ مِن بَطن ، فَإن کَانَ لَا بُدّ ، فَاجعَلُوا ثُلُثاََ لِلطّعامِ ، و ثُلُثَاََ للشّرابِ وَ ثُلُثَاََ للرِیحِ
خداوند متعال هیچ ظرفی را بدتر از شکم ، وقتی که پر شود خلق نکرده است ، پس ناچارید که یک سوّم شکم را برای غذا ، یک سوّم شکم را برای آب و یک سوّم شکم را برای تنفس قرار دهید .
در روایت دیگر می فرماید :
مَا ملأَ آدمیَّ وِعَاءََ شَرّاََ مِن بَطنِهِ ، بِحَسبِ ابن آدمَ أُکلاتُ یَقِمنَ صُلبُهُ ، فَإن کانَ لَا مَحَالَهَ ، فَثُلثُ لِطَعَامِهِ ، وَ ثُلُثُ لِشَرابِهِ ، وَ ثلُثُ لِنَفسِهِ
برای انسان هیچ ظرفی بدتر از ظرف شکم نیست که آن را پر می‌کند ؛ برای فرزند آدم چند لقمه غذا که باعث راست شدن کمرش باشد کافی است و هنگامی که ناچار است باید یک سوم برای غذا ، یک سوّم برای آب و یک سوّم شکم را برای باد و نفس کشیدن قرار دهد
این دو روایت دلالت می‌کنند که نهایتا یک سوّم معده برای آب است ، هر چند طبق عبارت (فَإن کَانَ لَابُدَّ) و (وَ مَا کَانَ لَا مَحَالَهَ) اگر کمتر از یک سوّم هم باشد بهتر است ، اما بهتر است بیان شود که شخص وقتی هنوز میل به آب نوشیدن دارد از این کار دست بکشد و تا عطش به آب پیدا نکرده است آب ننوشد
