چگونه می‌توان فهمید آن که قیام کرده، همان امام زمان است؟

برای شناخت آن حضرت در هنگام ظهور، راه‌های متعددی وجود دارد که همه در کنار هم می‌توانند مکمل یکدیگر باشند و ما را از دام مدعیان نجات دهند. برای نمونه چند راه را بیان می‌کنیم:

ایمان به حضرت مهدی و شناخت آن حضرت؛ به این معنا که انسان باید تقوا و ایمان به خدا را در روح خود تقویت کند. مؤمن باید شناخت مناسبی درباره مقام امامت پیدا کرده، اطلاعات کافی در مورد صفات و ویژگی‌های معصومین و به طور خاص، ولی‌عصر به دست آورد. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «کسی آن را تصدیق می‌کند که قبل از وقوع ندای آسمانی، به آن ایمان داشته باشد».[۱]

ظهور امام زمان همراه علایم و نشانه‌هایی است که در صورت تحقق آن نشانه‌‌ها، می‌توانیم علم پیدا کنیم که آن حضرت ظهور کرده است؛ برای مثال، خروج سفیانی و فرو‌رفتن لشگر او در سرزمین بیداء (مکانی بین مکه و مدینه) یکی از علایم ظهور و راه شناخت امام مهدی علیه‌السلام است.

علایم حتمی ظهور عبارتند از : خروج سفیانی، خسف بیداء (فرو‌رفتن در سرزمین بیداء) خروج سید یمانی، قتل نفس زکیه ، ندای آسمانی. [۲]

آن حضرت برای معرفی و شناساندن خود به مؤمنان، از امدادهای الهی مثل: نزول حضرت عیسی علیه‌السلام و فرو‌رفتن لشگر سفیانی در زمین بهره‌ می‌برد.

حرکت امام و ظهور او، حقیقت پنهانی نیست که فقط عده کمی از آن آگاهی یابند و دیگران مطلع نشوند؛ بلکه یک حرکت جهانی است و همه از جریان ظهور مطلع می‌شوند؛ بنابراین هرگونه ادعا، آن هم در جلسات مخفیانه و میان گروهی خاص، نمی‌تواند به ظهور حضرت بینجامد و مسلماً ادعا کننده، دروغ‎گو است.

یکی دیگر از راه‌های شناسایی، مراجعه به علمای دین است که امام زمان، ما را به آنها ارجاع داده و فرموده‌ است: که در دوران غیبت از آنها اطاعت کنیم. مواضع علما برضد مدعیان دروغین می‌تواند دلیل روشنی باشد که فرد مدعی، دروغ‌گوست.
موضع‌گیری علما، یکی از حجت‌ها و برهان‌های ما در شناسایی آن حضرت است.

با ‌توجه به معصوم بودن امام زمان، صداقت بیان و نفوذ کلام آن حضرت، هماهنگ‌بودن دعوت او با فطرت انسان‌‌ها و …، مردم به‌سرعت به سمت او جذب شده، دعوت حضرتش را لبیک خواهند گفت.

محل ظهور و نقطه شروع دعوت آن حضرت، از کنار خانه خداست؛ از‌این‌رو اگر فردی ادعا دارد که‌‌ همان مهدی موعود است، ولی دعوت خود را از جایی غیر از خانه خدا و کعبه آغاز کرد، دلیل دیگری بر کذب بودن ادعای او است.

دعوت امام به دین پیامبر اعظم(ص) و اهل بیت علیهم‌السلام است و مردم را به اطاعت از قرآن و پیامبر خدا و اهل بیت دعوت می‌کند. اگر کسی ادعای مهدویت کرد و در دعوت خود به غیر مکتب اهل بیت علیهم‌السلام فراخواند و برخلاف احکام اسلام عمل کرد، ادعای او باطل است.

بررسی روایات نشان می‌دهد که اگر شخصی مدعی امامت و مهدویت شد، شایسته است با سؤالاتی که کسی جز امام معصوم توان پاسخ‌گویی به آن را ندارد، مورد سنجش قرار گیرد. در روایتی از امام صادق(ع) آمده است:
«اذا ادّعی مدع فاسألوه عن تلک العظائم التی یجیب فیها مثله؛[۳]
چنانچه کسی مدعی مهدویت شد، از او درباره مسائل بزرگی که همانند امام پاسخ آن را می‌دهد، سؤال کنید.»

پی‌نوشت‌ها :
۱. کافی، کلینی، ج۸، ص۲۰۹.
۲. بحار‌الانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۲۹۴.
۳. الغیبه، نعمانی، ص۱۷۳؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲،