مقام والای زائر اباعبدالله الحسین(ع)

در کتاب کامل الزیاره و وسایل و کتاب تحفه الزّایر، مجلسی مرحوم روایت نموده است از معاویه بن عمَّار که گفت: روزی بخدمت مولای خود امام جعفرصادق علیه السلام مشرَّف شدم، دیدم آن سرور مشغول نماز است چون فارغ شدند، شنیدم که مناجات می کرد با پروردگار خود و عرض ‍ می کرد:

ای خداوندی که مخصوص کرده ای آینده ما را به کرامت، و وعده داده ای ما را به شفاعت، و علوم رسالت را به ما داده ای و ما را وارث پیغمبران گردانیده ای و ختم کرده ای امتّان گذ شته را و علم گذشته و آینده را به ما داده ای و ما را مخصوص به وصیّت پیغمبر(ص) گردانیده ای و دلهای مردم را مایل به ما گردانیده ای، بیامرز مرا و برادران مرا به زیارت کنندگان قبر ابی عبداللَّه حسین علیه السلام را که خرج کرده اند مالهای خود را، و بیرون آورده اند از شهرها بدنهای خود را، برای رغبت بر نیکی ما و امید ثوابهای تو در صله ما، و برای شاد گردانیدن پیغمبر(ص) تو، و اجابت نمودن ایشان امر ما را، و برای خشمی که بر دشمنان ما داخل کرده اند، و مقصود ایشان خوشنودی تو است، پس عوض ایشان را از جانب ما به خوشنودی بده، و حفظ کن ایشان را در شب و روز، و رفیق ایشان را در اهل و اولاد، ایشان را که در وطن خود گذاشته اند، و دفع کن از ایشان شرّ هر جبّار معاند را، و هر ضعیف و قوی از مخلوقات خود و از شرّ شیاطین جنّ و انس را، و بده به ایشان زیاده از آنچه از تو امید دارند.

ای خداوند ما چون دشمنان عیب و سرزنش کردند با ایشان به سبب بیرون آمدن ایشان به زیارت ما پس مانع ایشان نشد از عزم کردن و بیرون آمدن به زیارت ما، پس رحم کن آن رویهای ایشان را که می مالند بر قبر امام حسین علیه السلام و رحم کن بر آن دیده های ایشان که گریه و آب چشم آن را جاری کرده اند برای ترحّم بر ما، و رحم کن دلهای ایشان را که سوخته و جزع کرده اند در مصیبت ما، و رحم کن آن صداهای ایشان که بلند کرده اند در مصیبت ما، خداوندا آن خانه ها و بدنها را به تو می سپارم تا سیراب گردانی از حوض ‍ کوثر و روز تشنگی ایشان.

و از این قسمت مناجات و دعا بسیار کرد تا اینکه سر از سجده برداشت و عرض کردم: آن دعا که در حقّ زوّار و گریه کنندگان امام حسین علیه السلام از شما شنیدم، که مثل آن را در حقّ کسی که خدا را نمی شناسد می کردید، گمان دارم که آتش جهنّم هرگز بر او نرسد، آرزو کردم که خدایا کاش حجّ نکرده بودم و به زیارت امام حسین علیه السلام مشرّف میشدم، آن حضرت فرمودند: چه مانع است تو را ای معاویه. ترک زیارت حسین علیه السلام نکن، عرض کردم فدایت شوم نمی دانستم که زیارت آن حضرت اینقدر فضیلت دارد، فرمود:

ای معاویه آنهایی که در آسمان از برای زیارت کننده حسین علیه السلام دعا میکنند ترک نکن زیارت حسین علیه السلام را از ترس و خوف کسی، زیرا هرکس ترک کند زیارت او را آنقدر حسرت می برد و آرزو می کند که ای کاش ‍ آن قدر در نزد قبر آن حضرت می ماندم که در آنجا مد فون می شدم.

آیا دوست نداری که خدا تو را در میان آن اشخاصی که دعا میکند برای ایشان رسول خدا(ص) و علی علیه السلام و فاطمه (س) و باقی ائمّه معصومین علیه السلام ببیند؟ آیا نمی خواهی از کسانی باشی که در قیامت می آیند و هیچ گناه برای ایشان نمی باشد؟ آیا نمی خواهی از کسانی باشی که حضرت رسول (ص) در قیامت با ایشان مصافحه میکند؟

آری رسول خدا (ص) می فرماید: مَن مِسَّ جِلدی لَم تَمسَّ النّار. یعنی هرکس بدن مرا لمس کند آتش جهنّم بر او نمی رسد پس معلوم است کسی که با رسول خدا(ص) مصافحه کند آتش دوزخ را البته نخواهد دید.

اللّهمّ ارزقنی زیارت الحسین بحقّ الحسین و جدّه و ابیه و امّه و اخیه و ذرّیته و بنیه علیه السلام.

خدایا روزی کن زیارت امام حسین علیه السلام را بر ما بحقّ امام حسین علیه السلام و جدّش رسول خدا (ص) و پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام و مادرش فاطمه زهرا(س) و برادرش امام حسن علیه السلام واولادش علیه السلام.

منابع:

کامل الزیاره تحفه الزّائر.
داستانهایی از زمین کربلا