محمد مهدی اویسی 
حضرت مهدی(عج) معصوم چهاردهم و امام دوازدهم شیعیان یک سال و یک ماه پس از ازدواج امام حسن عسکری (ع) و نرجس خاتون به دنیا آمد که بنا بر بیشترین روایت ایشان روز جمعه نیمه شعبان 255 هجری قمری متولد شده‌اند.
او پیش از آفتاب چشم به این جهان گشود تا همیشه آفتاب را پشت سر قرار دهد و شب این میلاد خجسته را «شب برات»، «شب مبارک» و «شب رحمت» خوانند. شیخ صدوق نقل می‌کند نرجس خاتون روزی مشاهده می‌کند که نوری وارد بدن او می‌شود و به امام حسن عسکری موضوع را می‌گوید و امام وی را نوید به بارداری امام زمان می‌دهد و می‌فرماید: پسری خواهی آورد که پس از من جانشین من خواهد بود. زمانی که امام حسن عسکری در سال 260 هجری به شهادت رسیدند حضرت مهدی(عج) پنج ساله بود و بر پیکر این امام همان نماز خواند. یگانه منجی عالم بشریت پس از تولد حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر بزرگوارشان امام عسکری(ع) به صورت نیمه مخفی زندگی کرد. یکی از کارهای بسیار مهمی که پدر امام زمان(عج) در این دوره انجام داد این بود که امام مهدی(عج) را به بزرگان شیعه معرفی کردند تا در آینده در مسئله امامت دچار اختلاف نشوند. غیبت صغری پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری(ع) در سال 260 آغاز شد و تا سال 329 ادامه پیدا کرد. در این دوره حضرت مهدی(عج) از طریق چهار نائب به اداره امور مردم می‌پرداختند. دوره غیبت کبری نیز با پایان یافتن غیبت صغری و از سال 329 هجری قمری شروع شد و تا زمانی که خداوند مصلحت بدانند ادامه خواهد داشت. در این دوره پاسخ به پرسش‌ها و احکام مردم بر عهده نایبان عام آن حضرت است و حضرت نایب خاصی برای این دوره معرفی نکرده‌اند. پس از ظهور، امام زمان(عج) بر اساس احکام اسلام حکومت واحد جهانی تشکیل خواهند داد که در سایه آن سرتاسر عالم پر از عدل و داد خواهد شد. امام زمان(عج) هم اکنون زنده است و به خواست خداى متعال تا زمانى که قیام کند و جهان را از عدالت بهرهمند سازد، زنده خواهد بود. سپس چند سال حاکم على الاطلاق روى زمین خواهد شد که مدت آن در روایات به طور مختلف هفت، هشت، 9، 10 و 19 سال تعیین شده است که هر سال آن برابر با 10 سال فعلى ما است.
