تاریخ؛ گواه عینی عظمت طب اسلامی و انحطاط غرب
تا حالا دقت کردین که وارد هر شهر ایران که میشید از آثار تاریخی اون شهر میشه به مجموعه ای مرکب از مسجد، بازار، مدرسه، عمارت =اطعام خانه ، حمام، آب انبار، چشمه، کاروانسرا، خانه، کاخ، که مرکز ثقل این مجموعه مسجد بوده، اشاره کرد اما شما به هیچ وجه حتی یک #بیمارستان ولو با عنوان شفا خانه یا مریض خانه و… هم نمیبینید؟!!!
حتی شما به کتب تاریخی هم که رجوع بکنید جز انگشت شماری بیمارستان مثل بیمارستان جندی شاپور، عضدی، رازی و… که تازه اون ها هم بیشتر در جایگاه دانشگاه طبی بوده نه یک بیمارستان که بعضا حتی بنای مستقر هم نداشته والبته فقط در بعضی از شهرهای بسیار پر جمعیت و مهم روزگار خودشون بودن،نمی‌تونیدپیدا کنید.حالا بماند که شما در بعضی از ادوار تاریخ همچون دوران 250 ساله صفوی با پهناوری به وسعت ساسانیان! ، و بعد از اون زندیه و تا اواسط دوران قاجاریه شما حتی نام یک بیمارستان چه مستقر و چه سیار هم نمی‌تونید در کتب تاریخی پیدا کنید چه برسه به مکان و اثری!!!
البته این نه به معنای عدم توجه این حکومت ها به بیمارستان بلکه به معنای عدم نیاز مردم اون دوران به بیمارستان ها بوده که البته جهانگردان مشهور عهد صفوی همچون #ژان شاردن فرانسوی، هربرت سیاح انگلیسی، تونو، تاوارنیه ، فرایر و… که بعضا پزشک هم بوده اند نیز بر این ادعای عظیم صحه گذاشته اند!!
این مهم همه اشاره به این مطلب دارد که پیشینیان ما به برکت دستورات طبی اسلام همچون حجامت و غذاهای سالمی که مصرف میکردن نیازی به این همه آسمون ریسمون دکّان نظام پزشکی جدید غربی، که اکنون در عصر ما در هر شهری از سر عجز و جهالت، با طمطراق بسیار و پول بیت المال و مردم فقیر بیمارستان های هزار تختخوابی درست میکنن ، نیازی نداشته و به گواه تاریخ و شاهدان عینی، گذشتگان ما مردمی سالم‌تر و با طول عمری با نشاط و اکثر بالای صد سال، و فرزندان بسیار بوده اند.
همه این مصیبت بیمارستان سازی های ایران ما از زمانی آغاز شد که تحت فشار فراماسونر های دربار و به دستور ناصرالدین شاه که کاملا غربزده بود، عده‌ای خودباخته غرب از مدرسه دارالفنون، اولین بیمارستان را در تهران بنا و بلافاصله طب اسلامی را ممنوع کردند و البته بعد از این ماجرا هست که شاهد هزاران بیماری و بدبختی و عدم سلامت و بهداشت و رضایت مردم بوده و هستیم ! از تاریخ عبرت بگیریم تا به مسیر سلامتی برگردیم…
